Ika-upat nga bahin sa sulat suliran ni Agnes ;
Gidabo dabohan sa kakulba ang akong dughan…Nagkurog ang tuo kong tiil nga diha sa brake, apan wa` nako ibuwag ang akong mga mata sa tawo nga didto malagput sa may basurahan. Wa` na siya maglihok, busa dalidali kong migawas sa akong awto ug samtang gidu-ol ko siya, misamot ang ku`ba sa akong dughan kay patay na gyod siyang tan-awon.
Diha na ko sa iyang tungod…Ako unta siyang hikapon apan na-igking ko tungod kay mipata-as man siya sa tuo niyang kamot ug misenyas nga dili siya hilabtan. Miatras ko`g gamay nga medyo nalu-ag lu-agan na ang akong dughan kay milihok man siya…Diha pa ko makamatngon nga may pipila na ka mga sakyanan sa palibut…Ang uban mihunong ug ang uban hinay lang nga milabay, sa tuyo nga mitan-aw sa maong aksidente…
Unya anam-anam ug hinay nga mibarug ang maong tawo, ug namapha sa iyang karsones…Gipunit niya ang iyang helmet, kaingnon nako ug motan-aw siya nako ug kasuk-an ko, apan gidu-ol niya ang iyang motor, hinay usab akong misunod kaniya apan diha gihapon ang akong kakulba ug kahadlok…Gitan-aw una niyag maayo ang motorsiklo, dayon iyang gipabarug…Iyang gipaandar ug miandar…Iyang gipatay ang makina, unya midu-ol siya sa akong awto ug gitan-aw pag-ayo ang nalumping nga leftside sa du`ng…Ug diha pa siya motan-aw nako… “Nalumping gyod ang du`ng sa imong awto, Miss “ matud pa niya nako.”
Ikaw, Okey ra ka, Miss? Okey ra ko, Sir! Pero ang imong motor may damage, Ipa shop nako ang imong motor ug patambalan nako ang samad sa imong agtang, Sir” Tubag nako ngadto niya…” Ayaw na`g hunahunaa, Miss! Gamay ra kaayo ni! Ug mipahiyom siya nako dayong sul-ob sa iyang helmet, unya misakay ug misakay sa motorsiklo! “ Dili ka mo reklamo?
Milingi siya nako ug miingon, “Hasol-Hasol lang nang reklamo, makalangay sa atong trabaho, gawas pa, gamay ra lagi kaayo ni”. May siren sa pulis nga nagkaduol, milingi siya sa gigikanan sa siren unya milingi siya nako! “Sigi Miss”! Nagdali siya nga mibiya sakay sa iyang motorsiklo! Morag milikay sa nagkadu-ol nga Pulis!
Didto sa Hotel nga akong gisak-an, wa` na mawa` sa akong hunahuna ang maong tawo. Kalit lang kong mahunong ug maghunahuna niya. Bisan sa akong pagkaligo…Motunga ug kalit sa akong hunahuna ug panan-aw ang maong tawo!
Samtang nanabon ko sa hubo nakong lawas, akong gipiyong ang akong mga mata aron ma picture ko gyod ang ambungan niyang panagway ug bus-ok niyang mga bukton ug dughan…Wa` lang nako tuyo-a nahinol nako ang labing bililhon nga maoy gitawag ug bulak sa lawas sa babaye…Gipaghidpaghid nako ang akong kamot sa akong buwak ug misagunson ang akong paghangos apan… MIHUNONG KO!
“BINU-ANG NI” Nagbagolbol ko. Unya nag-ilis ko ug ug migawas sa kuwarto ug mipaingon sa elevator, sa dihang may misangpit nako “Hi” Paglingi pa nako….Ang tawo diay sa motorsiklo nga akong nabangga`an ug ning higayona, nag-amag ang iyang kaambungan, Manoy Emin…
(atangi ugma ang ikalima nga sumpay sa sulat suliran ni Agnes)